Από το βροντερό όχι, στης φυλακής τα σίδερα

Τόσο καιρό κτύπαγε το χέρι στο γραφείο του και έλεγε βροντερό όχι στους δημοσιογράφους που τους έχει αφήσει απλήρωτους από τον Νοέμβριο του 2010.

Τόσο καιρό, έλεγε ότι δεν τον ένοιαζε η εφημερίδα και πως θα έκανε χάρη στους δημοσιογράφους να την ξαναβγάλει.
Με κάθε τρόπο, προσπαθούσε ο Γιώργος Κουρής να βγάλει τσάμπα την εφημερίδα του.
Με κάθε τρόπο προσπαθούσε να διώξει τους μισούς, χωρίς να τους δώσει το παραμικρό. Εκτός βέβαια από υποσχέσεις.
Έμαθε όμως ότι ο τσάμπας πέθανε.

Με επαναλαμβανόμενες προτάσεις, που στην ουσία δεν έλεγαν τίποτα, θεωρούσαν ότι θα μπορούσαν να επιτύχουν την επανέκδοση της εφημερίδας. Περισσότερες από δέκα φορές είχε απορριφθεί από τη συνέλευση των δημοσιογράφων η ίδια και η ίδια πρόταση. Μία ακόμα παρόμοια, με την οποία ανεβαίνει μεν ο αριθμός των δημοσιογράφων που υποτίθεται θα απασχοληθούν σε 25 από 14 που είχε ζητήσει αρχικά, έχει κατατεθεί στην ΕΣΗΕΑ, αλλά, αλλά οι του Δ. Σ. δεν έχουν βρει χρόνο να τη συζητήσουν επί τρεις ολόκληρες βδομάδες.

Και πάλι όμως και να τη συζητήσουν, θα απορριφθεί από τη συνέλευση των δημοσιογράφων, γιατί ουσιαστικά απομακρύνονται 15 δημοσιογράφοι, με ένα χαρτζιλίκι της τάξης των 3.000 ευρώ ο καθένας.  Τα ίδια Παντελάκη μου τα ίδια Παντελή μου.

Και τα «παπαγαλάκια» του, ακόμα και τώρα, έχουν το θράσος να ζητήσουν επανέκδοση της εφημερίδας, επειδή ο εκδότης μπήκε φυλακή.

Μπάμπη, Στάθη και οι λοιποί παρατρεχάμενοι, δύο χρόνια πετάγατε ξεροκόμματα. Κλείσατε σπίτια. Οδηγήσατε στην απόγνωση τόσες οικογένειες δημοσιογράφων και τεχνικών. Για το αφεντικό σας πιάνει ο πόνος. Όταν σας πιάσει και για τους εργαζόμενους, το ξανασυζητάμε.