«Αγαπητέ
κ. πρωθυπουργέ, με γνωρίζεις εδώ και 35 χρόνια και πάντοτε στάθηκα δίπλα σου,
μολονότι ανήκαμε σε διαφορετικά πολιτικά στρατόπεδα!
Ξέχασα
να σου πω και κάτι ακόμα. Έκλεισα δύο εφημερίδες επειδή δεν ήθελα να πληρώνω τους
δημοσιογράφους. Κορόιδο ήμουν να τους πληρώνω
αφού μπορούσα τόσους μήνες να την βγάζω τσάμπα; Ξέρεις φίλε Αντώνη ότι δεν
είμαι. Οι εργαζόμενοί μου πληρώνονταν και με το παραπάνω, αλλά με δικές μου συμβάσεις εργασίας. Και επειδή, παρότι εγώ σου φερόμουν πάντα σαν φίλος, εσύ δεν
με βοήθησες. Και τι να κάνω εγώ, έκλεισα την «Αυριανή» και τον «Φίλαθλο». Και
άφησα στον δρόμο τόσες οικογένειες. Και δεν τους πληρώνω ούτε τις εισφορές τους
στο ταμείο να έχουν οι άνθρωποι και περίθαλψη.
Δηλαδή για να λέμε του στραβού το δίκιο, δεν τις έκλεισα τις εφημερίδες.
Απλά δεν τις βγάζω. Ούτε καν αποζημιώσεις δεν πλήρωσα. Τους είπα να τους έδινα
ένα χιλιάρικο, αλλά μου λέγανε κάτι χαζά ότι έχουν προϋπηρεσία δέκα και είκοσι χρόνια.
Είπα
μετά στους δημοσιογράφους της «Αυριανής» να δουλέψουν χωρίς μισθολόγιο για 500
ευρώ. Μου γύρισαν την πλάτη. Βλέπεις τώρα ποιος φταίει.
Θα
το έγραφα και αυτά στην επιστολή που σου έστειλα αν σεβόμουν τους
εργαζόμενους. Αν αναγνώριζα την εργατικότητά τους. Αν έδινα τους μισθούς που
έπρεπε να δίνω και όχι όσα έδινα σε Πακιστανούς. Αν τους είχα δώσει τις αποζημιώσεις
και τους είχα πληρώσει τις εισφορές τους. Αν φερόμουν σαν εργοδότης σωστά.
Και
επειδή δεν τα έχω τα παραπάνω, απλά κόβω την τελευταία σελίδα…».
